Brecht – Vrouwenbesnijdenis komt dichter bij huis voor dan je denkt. Een aantal Amerikaanse vrouwen die in België wonen, verenigd in de American Women’s Club of Antwerp, verzamelde in Brecht om meer mensen hiervan bewust te maken. Ze steunen ook het project van Hope for Girls & Women Tanzania.
De genitale mutilatie van meisjes en vrouwen tussen de 15 en 49 jaar bestaat nog wel degelijk, het gebeurt zelfs bij baby’s. “Elke elf seconden wordt ergens in de wereld een vrouw besneden. Het wordt nog steeds uitgevoerd in 92 landen wereldwijd. Zo werden al ruim tweehonderd miljoen meisjes en vrouwen daar het slachtoffer van en ruim vierhonderd miljoen lopen dat risico nog steeds”, weet voorzitter Tharien Van Eck van het projectprogramma 2019-2022 van de federatie van Amerikaanse vrouwenclubs wereldwijd Fawco.
“Elke drie jaar kiezen we een nieuw goed doel. Dit keer is het S.A.F.E. (Safe Alternatives for Female genital mutilation – Elimination). In landen als Tanzania, Soedan en Somalië maakt de genitale mutilatie deel uit van het ‘vrouw-worden’ van jonge meisjes. Het maakt hen klaar voor een volwassen leven en verhoogt de kans om te trouwen. Dat idee moet de wereld uit. Daarvoor ijvert de organisatie Hope for Girls & Women Tanzania, opgericht door Rhobi Samwelly, zelf slachtoffer van mutilatie.”
Ingevoerd ritueel
We hoeven helemaal niet zo ver te kijken als Tanzania, want dichter bij huis gebeurt het ook nog steeds. Volgens een studie uit 2011 van het Europe Institute for Gender Equality werden 6.260 Belgische vrouwen het slachtoffer van genitale mutilatie en riskeren 1.975 meisjes en vrouwen in België nog gemutileerd te worden.
In ons land, en dan vooral in Antwerpen, Luik en Brussel, wonen 22.840 meisjes en vrouwen die afkomstig zijn van de landen waar dit nog gangbaar is. “Bij hun verhuizing naar ons land brengen ze ook die traditie mee. Vanuit de familie die nog wel in het buitenland woont, wordt veel druk gezet om deze traditie te eren. De mutilatie wordt dan ook vaak uitgevoerd in het land van herkomst. Dat kan potentieel nog 8.235 vrouwen en meisjes in België treffen.”
Amerikaanse vrouwen
Van Eck heeft zich de afgelopen drie jaar in de materie verdiept en vindt het schrijnend. Ze werkt dan ook volop aan een grotere bewustwording. “Het is niet evident om erover te praten, maar het is echt wel belangrijk. Sommige vrouwen en meisjes overleven de ingreep ook niet.”
FAWCO wil tegen 2022 ook 140.000 dollar (121.156 euro) bijeengebracht hebben voor de vereniging Hope for Girls & Women Tanzania. “Zij vangen niet alleen de vrouwen en meisjes op, want velen ontvluchten het ritueel toch ook, maar reiken alternatieve rituelen aan via hun SAFE-programma.”
In feestzaal ’t Molenhof in Brecht was naast de Zuid-Afrikaanse Tharien die in ons land woont ook Emily van Eerten, president van Fawco wereldwijd in Den Haag, present. Zij vinden steun bij Amerikaanse vrouwen die in ons land wonen door hun huwelijk met een Belgische man (AWCA). “Onze organisatie is lid van Fawco en we steunen het project zeker ook”, legt voorzitter Diane Salkiewicz uit. Zij ontmoette haar man in New York en woont sinds 2018 in België. “Daarnaast steunen we ook lokale projecten zoals Moeders voor Moeders, centrum voor kinderzorg en gezinsondersteuning De Kleine Vos en Cherut die hulp verleent aan vrouwen die aan de prostitutie ontsnappen en overleven.”
Wie meer wil weten over vrouwelijke genitale mutilatie kan op zaterdag 9 oktober online de film In the Name of Your Doughter bekijken, gevolgd door een bespreking met onder anderen Rhobi Samwelly en Tharien Van Eck. Registreren kan op website van Hope for Girls and Women.
bron : https://www.gva.be/cnt/dmf20211007_96708088
